Prindërit “Delfinë”: Një qasje e re në edukimin e fëmijëve

Nga “Nënat Tigër” te Prindërit “Delfinë”: Si po Ndryshojnë Modelet Edukative dhe A Është Qasja e Butë më Efiçente?

Pas Ditës Ndërkombëtare të Mirësisë (13 nëntor) dhe Ditës së të Drejtave të Fëmijëve (20 nëntor), një pyetje kërkon reflektim: Cila është qasja më e mirë që prindërit duhet të ndjekin në edukimin e fëmijëve? Diskutimi për modelin e njohur të “nënës tigër”, të frymëzuar nga kultura aziatike, duket i largët. Sot, duket se mbizotëron një qasje më e butë: modeli i prindërve “delfinë”.

Kush janë prindërit “delfinë”?Termi u krijua nga psikiatrja dhe neuroshkencëtarja Shimi Kang, autorja e librit “The Dolphin Way: A Parent’s Guide to Raising Healthy, Happy, and Motivated Kids-Without Turning into a Tiger”. Në këtë libër, të publikuar dhjetë vite më parë, Kang propozoi një model edukativ të kundërt me atë të “nënës tigër” të Amy Chua, e cila promovonte një qasje të rreptë dhe të disiplinuar për arritjen e suksesit. Modeli i “prindërve delfinë”, përkundrazi, fokusohet te empatia, spontaniteti dhe lojërat, duke inkurajuar një marrëdhënie më të hapur mes prindërve dhe fëmijëve.

Empati dhe fleksibilitet, por edhe rregullaSipas Kang, prindërit duhet të largohen nga qasjet që i shtyjnë fëmijët drejt performancës maksimale dhe disiplinës së rreptë. Në vend të kësaj, ata duhet të japin më shumë hapësirë për emocionet, empatinë dhe bashkëpunimin me fëmijët. Pedagogia Giovanna Giacomini thekson se ky ndryshim drejt një qasjeje më të ngrohtë ka aspekte pozitive, por kërkon edhe ekuilibër: “Një ambient emocionalisht i sigurt është thelbësor për zhvillimin e fëmijës, por rregullat mbeten po aq të rëndësishme, pasi ofrojnë strukturë dhe siguri.”

Rregulla të negociueshme, por jo të zhdukuraNegociimi me fëmijët është bërë pjesë e praktikave moderne të prindërimit. Por sa larg mund të shkojë? Ekspertët paralajmërojnë se fëmijët, sidomos në moshat e hershme (0-6 vjeç), kanë nevojë për rregulla dhe rutina që ndihmojnë në zhvillimin e aftësive dhe krijimin e një ndjenje stabiliteti. “Prindërit duhet të mbajnë një balancë mes fleksibilitetit dhe drejtimit autoritativ, duke qenë një ‘fener’ që tregon kufijtë brenda të cilëve fëmijët mund të lëvizin,” shpjegon Giacomini.

Prindërit “delfinë” dhe dëshira për të qenë “prindër të mirë”Një sfidë tjetër për prindërit sot është presioni për t’u dukur “prindër të përsosur”, shpesh i nxitur nga idealet jorealiste të promovuara në rrjetet sociale. Gjithsesi, ekspertët këshillojnë që të fokusohen te nevojat reale të fëmijës dhe zhvillimi i tij, më shumë sesa te mënyra si duken prindërit në sytë e të tjerëve.

Edukimi si një proces udhëheqësSipas Giacomini, prindërit duhet të synojnë të jenë udhëheqës, ose “coach”, që i ndihmojnë fëmijët të kuptojnë botën përmes një qasjeje të ekuilibruar mes autoritetit dhe empatisë. Në fund, edukimi i mirë nuk është as i ashpër dhe as shumë i butë, por një proces i menduar, që udhëzon fëmijët drejt një të ardhmeje të larmishme dhe të sigurt.

Burimi: Donna Moderna